pękaty — pękatyaci 1. «zaokrąglony, rozszerzający się znacznie w jednym miejscu, zwykle pośrodku, o ludziach: tęgi, otyły, brzuchaty» Pękata butelka, beczka. Pękata dynia. Pękaty kieliszek. Pękata figura. 2. «napełniony czymś ściśle; wypchany» Pękaty… … Słownik języka polskiego
antałek — m III, D. antałekłka, N. antałekłkiem; lm M. antałekłki «mała beczułka na wino, piwo itp. o pojemności połowy lub trzeciej części antała» Antałek piwa. Gruby, pękaty jak antałek … Słownik języka polskiego
bania — ż I, DCMs. baniani; lm D. bań a. baniani 1. «pękaty, wydęty, kulisty przedmiot, najczęściej szklane naczynie, kopuła» Szklana, kryształowa bania. Lampy w kształcie bań. Banie cerkwi. Głowę miał jak bania. Coś jest wielkie, okrągłe jak karmelicka… … Słownik języka polskiego
baniasty — «mający kształt bani; kulisty, pękaty, wypukły» Baniasty klosz lampy. Baniaste naczynie. Baniasta głowa … Słownik języka polskiego
beczkowaty — beczkowatyaci «kształtem przypominający beczkę; pękaty, wypukły» Beczkowate sklepienie. Beczkowaty wazon … Słownik języka polskiego
bombiasty — «kształtem podobny do kuli, przypominający kulę; kulisty, pękaty» Bombiasta suknia, spódnica … Słownik języka polskiego
brzuchaty — brzuchatyaci «mający duży brzuch» Brzuchaty kucharz. Brzuchata postać. przen. «mający wypukły kształt; pękaty, baniasty» Brzuchaty czajnik, dzbanek. Brzuchata butla, dynia … Słownik języka polskiego
brzuszek — m III, D. brzuszekszka, N. brzuszekszkiem; lm M. brzuszekszki zdr. od brzuch Okrągły, pękaty brzuszek. Pan z brzuszkiem. Dziecko zachorowało na brzuszek. Komuś rośnie brzuszek. ◊ pot. Pozbyć się brzuszka «schudnąć» … Słownik języka polskiego
pękato — przysłów. od pękaty W zbyt ciasnym ubraniu wyglądał pękato … Słownik języka polskiego
przysadzisty — przysadzistyiści, przysadzistystszy «nieproporcjonalnie gruby w stosunku do wysokości, do wzrostu; pękaty» Przysadzista kobieta. Przysadzista postać. przen. Przysadzista wierzba. Przysadziste ule. Przysadzista budowla … Słownik języka polskiego
